"Ma'am excuse po?" sabi nung guard sa teacher namin at sabi naman ni Ma'am "Ano po yon kuya?" "Uhm Ma'am may naghahanap po kasi kay Maryz Reveche at ang alam ko po ay nandito siya sa klase niyo." Bigla naman nanlaki ang mga mata ko nang mabanggit ang pangalan ko. Dahil dito,nagtinginan sakin lahat ng mga kaklasie ko. "Papapasukin ko po ba dito sa classroom? Naghihintay lang naman po sila dyan sa labas ng room niyo eh." "Ah ok kuya papasukin mo sila." Tapos bigla na lang bumilis tibok ng puso ko, yung parang kinahabahan ako. Pagpasok nung mga naghahanap sakin bigla na lang nanlaki ang mga mata ko, di lang ako, lahat ng mga kaklase ko. Yung iba pa nga ata nakanganga eh ng dahil lang sa nakita nila. Ang BTS nandito sa school ko?!
Ranked #879 IN JIN
As of March 23, 2019
Ranked #334 IN J-HOPE
As of March 23, 2029
Ranked #316 IN MOONBIN
As of April 8, 2019
Ranked #948 IN ASTRO
As of April 8, 2019
Ranked #607 IN VIXX
As of April 8, 2019
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.