Karanlık.
Çok usta bir oyuncuydu.
Kendini her yere gizler, her şeyi içinde saklardı.
Ondan korktuğum zamanlarda yine ona sığınırdım.
Benimse karanlığım oydu.
Onun gözleri, benim saklandığım tek siyahımdı.
O benim gölgem, karanlık adamımdı.
•••
Ailesini kaybetmiş, ölümün acısını iliklerine kadar hissetmiş bir kız çocuğu.
Kendisi büyürken peşinden sürüklediği ve varlıklarından habersiz olduğu sorunlarda büyüdü.
Savaşmak zorunda kaldı, içindeki öfke ve kırgınlığa rağmen.
Ateş, zamanla közlendi.
Ve şimdi alev alev.
Yalanlardan ve içindeki yangınlardan kaçmak için gözlerini kapattı.
Bu tehlikeliydi.
Göz kapaklarının altında ki karanlıkta onu bulmayı beklemiyordu...
•••
Burası karanlık, içeri gir ve asla ışıkları açma.
○○○
O BİR KELEBEK.
O BİR İBLİS.
• 21.06.2016 Tarihinde Wattpad'de yayınlanmaya başladı.
"Menemeni çok seviyormuş, duydum."
Gökçe abla tekrar gülmeye başlamıştı. Yumurtaları çırparken artık yüzüm asılmaya başlıyordu. Alt tarafı menemen yapıyordum. Ne vardı ki bunda.
"Sevmek ne kelime ya bayılır o menemene. En son annaneme menemeni güzel yapan kız bulursan evleneceğim demişti. O günden beri her tanıştığı kıza menemen yaptırıyor Ülkü Sultan." Elimde yumurta kasesi ile donup kalmıştım. "Ne?"