...քանի դեռ շունչը խռպոտ չի դարձել քանի անթիվը չափով չի չափվել քանի քանիսը հարց է ու ոչ թիվ ու քանի միտքը տաղտուկ չի ծնում քանի վերևից ընկնում են ներքեւ այլ ոչ թէ ցածրից վարև են ընկնում քանի քայլելիս հաճախ սայթաքում ու ծնկի գալիս նայում ենք երկինք (և ոչ թէ վերքին) քանի ժպտում են դեռ մայրամուտին քանի կա առիթ գրկելու քամին քանի կա սպասում,ու խոստոմ տված' մայրամուտը քեզ այգ է խոստանում...