Ablasının patronuyla evlenmesi sonucu, ablasıyla yaşayan 17 yaşındaki Zeynep, bir yandan ablasının 20 yaşındaki üvey oğlu poyraz'la, bir yandan da yeni okulunda uğradığı zorbalıklarla uğraşmak zorunda kalır.

☆"Kayla ne biçim isim Rus musun sen?" "Hatırlatma travması var" 𝙺𝚊𝚙𝚊𝚔 𝚝𝚊𝚜𝚊𝚛ı𝚖ı𝚗ı 𝚢𝚊𝚙𝚊𝚗 𝚞̈𝚜𝚝𝚊𝚍 : @Nehirleradamolmaz__

Fransız bir baba ve Rus bir anneyle hayatını geçiren Alina Lara biranda kendini türk bir ailenin gerçek kızı olarak bulur...

Anlaşmalı evlilik temalı bir kurgudur.

... Aslında herşey çok basitti. Aşk aramıyordum,ama beni bulmuştu. Aşk kavramına uyan birisi,tam karşımdaydı. Bana değer veriyor,beni gerçekten sevdiğini hissettiriyordu. Onu kaçırmak istemiyordum. Neydi,çekirge bir sıçrar iki sıçrar... bok kazanı mıydı o yoksa!? Aman her neyse! Başımla onayladım. "Evet demen gerekiyordu." Dedi,gülerek. Ah gülümsemesi,gamzesi vardı. Gamzesi olan bir erkek her zaman seksidir... Gülümsedim. "Evet." Evet,seninle evlenmeye evet. Yüz tane çocuk yapmaya evet. Seni sevmeye evet... ... Not; Bu hikayede +18 unsurlar vardır. Kurgudaki soy isimler,kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Ve bu bölümler öylesine yazılmıştır,yani çerez bölümler FINAL OLDUKTAN SONRA BÖLÜMLER UZATILACAK.

Bakışları geceliğin açıkta bıraktığı tenimde dolanırken ona yaklaştım boynuna doladığım kollarımla ona daha çok çekilip "Özledin mi beni?" diye fısıldadım. Yutkunarak belime tutundu. "Beni deli etmek için mi yapıyorsun?" gülümseyerek kafamı salladım. Eli yavaşça belimi sıktı ve beni kendine bastırdı. "fazlasıyla başarıyorsun o halde." Dudaklarıma kapanan dudakları benim için bu dünyadaki cennetin tanımıydı. (+18sahneler içerir rahatsız olanlar okumasın.)

Yanlız bir adam düşünün. İşkolik, kaba, sert, iri yarı. Öyle ki insanlar onun gözlerine bakmaya korkarken bir anda hayatına giren minicik bir bedenin bu adamı bir kediye dönüştüreceğini kim bilebirdi ki? ○○○○○○○○○○○○○○○ Kucağındaki minik kızına baktı içine dolan sevgiyle. "Babasının güneşi, güzeli. İyiki geldin babam. İyki girdin hayatıma. Mis kokulum.." ○○○○○○○○○○○○○○○

Kapı çaldığında sofraya son tabakları yerleştirmekle meşguldum. Gülsüm teyze eli hamurlu olduğu için kapıyı açmamı istediğinde kapıya ilerledim. Kapıyı açtığında uzun boylu sayılabilecek, üstünde jandarma forması olan, dik duruşlu ve oldukça sert mizaçlı bir adam karşıladı beni. Kim olduğuna dair en ufak bir fikrim yoktu. Sert bakışları bir an gözlerime değsede hemen çevirdi bakışlarını önüne. "Buyrun?" dedim çekingen bir sesle. Bakışları yerdeyken, "Sen kimsin?" diye sorduğunda, yanıtladım. "Feyza ben. Yeni kiracı." "İyi, hayırlı olsun," dedi tekdüze bir sesle. "Sağolunda, siz kimsiniz?" diye sormayı akıl ettim sonunda. "Bende Eyüp, ev sahibi. Şu an sizin durduğunuz dairede yaşıyorum." Harika, adamı kendi evine almak yerine hesap mı soruyordum cidden!

Mardin'in acımasız ağası diye anılip korkulan adam kardeşi için hiç tanımadığı bir kadınla evlenmek zorunda kalır.eğer hem aşk hem sumut okumak istiyorsan seni buraya alalım 🫦🔥

"Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için zor tutum kendimi. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."