Benim Umudumsun

Kendimi tutamadım ve tekrar bağırdım 'hani sen benim umudum olacaktın?Ben artık senin ışığın değil miyim?'

O aşık olduğum gözlerini bana çevirdi.Kaşlarını çattı ve bana doğru yürüdü.Ayaklarım kendiliğinden gerilerken içimdeki tüm sinir yerini büyük bir korku hissine bıraktı.Duvarın sertliği ve soğukluğu bedenime işleyince gerilemeyi bıraktım.

Duvar ile sert vücudu arasında kalmıştım.Elinin bir tanesini sağ tarafıma yasladı.Gözlerime baktı bir süre.Diğer elini kaldırdığında vuracağını sandım ve hemen kendimi ondan korumak istercesine kollarımı başıma sarıp gözlerimi yumdum.

Herhangi bir darbe almadığımı anlayınca korkarak gözlerimi açtım.Başıma sardığım ellerimi aşağı indirdi.Usulca yanağımı okşadı 'benden korkma.Sen hala benim ışığımsın ama ben senin umudun değil karanlığın olabilirim ve beni sadece sen aydınlatabilirsin.'

Bir süre birbirimize baktık sadece.Ardından bakışları dudaklarıma kaydı.Usulca yüzünü yüzüme yaklaştırıp öpmeye başladı.Dakikalarca süren özlem dolu öpüşmemizin ardından birbirimizden ayrıldık.

Gözlerine tekrar doya doya baktım.'Sen benim karanlık umudumsun.Sen benim umudumsun..."