Yeni Doğan Güneş

Cümleye başlayamamak, bir türlü ona kelimeleri yakıştıramamak, onu cümlelere sığdıramamak. Hayatımı tamamen değiştiren, tamda düştüm dediğimde beni ayakta tutan adam için cümle bulamıyorum. Onu size nasıl tanımlayabilirim bilmiyorum. Sadece bir kaç aydır hayatımda ama sanki senelerimi vermiş gibiyim ona... Senelerdir birlikte olduğum kişi tarafından aldatılmıştım. En güvendiğim insandı o. Sadece sevgilim değildi, arkadaşımdı, babamdı, dostumdu en önemlisi geleceğimdi... Herkese her şeye karsı önünde durduğum, o asla beni bırakmaz dediğim kişi beni sırtımdan vurmuştu. Aramızda kilometrelerce mesafelerin olmasına rağmen kendimden daha çok güveniyordum ona. Kendimden bile çok güvenmek ne demek? Ben kendimden korkardım hata yapmaktan ama ona güvenim sonsuzdu. Ama son zamanlarda onda değişikliler hissediyordum. Hani derler ya 'Aptala malum olur.' Ama hep kendimi susturuyordum. 'Saçma sapan düşüncelere girme kızım seni ne kadar sevdiğini biliyorsun' diye. Ama içim içimi yiyordu. Durduramıyordum iç sesimi. Ona da bir şey belli etmiyordum ya da belli etmek istemiyordum. Zaten etsem de yapıyorsa bile söyleyecek değildi ya. İnkar edecekti "Saçmalama Melisa, seni çok sevdiğimi biliyorsun." diyecekti konuyu bir şekilde kapatıp çevirecekti, bende saf gibi ona inanacaktım hep öyle olmuştu bizim hikayemiz. İç sesimle haftalarca baş başa kalmıştım. Sürekli rabbime dua ediyordum. Ondan başka çarem yoktu çünkü... Bir yandan da olumlu düşünmeye çalışıyordum. 'Ya kızım saçmalama her yerde resimleriniz var ortak sosyal medya hesaplarınız var nasıl yapabilir, bile bile hangi kız görüşür.' diye. Ama zaten biz kadınların düşmanı yine bir kadınmış bunu bir kez daha anladım. Haftalarca bir iyi bir kötü düşüne düşüne kendi kendimi yiyip bitirmiştim...

Keşke yukarıda yazılanlar birer hayal ürünü olsaydı...