KAFES (Düzenleniyor)

Reads 4,298,530
Votes 189,485
Parts 60

Reads 4,298,530
Votes 189,485
Parts 60

Mature

adam aşk basketbol dram gece genç gençkurgu güç güçlükadın hata kafes kalp karakterli kıskançlık mavi mayıs melankoli pesetme psikoloji romantik romantizm sevgi tutku zor çaresizlik

Yok oluş kaçınılmazken yeniden varoluşun hikayesi... 
Biraz yarım. 
Biraz eksik. 
Ama yeniden.All Rights Reserved

adam aşk basketbol dram gece genç gençkurgu güç güçlükadın hata kafes kalp karakterli kıskançlık mavi mayıs melankoli pesetme psikoloji romantik romantizm sevgi tutku zor çaresizlik

Table of contents

60 parts

Content Guidelines

You may also like

İlerleyen bölümlerde YETİŞKİN İÇERİKLİ SAHNELER olacaktır. *** Kurtuluş. Kurtuluş'tu bu. Bu gözleri, benimkilerin aynısı olan bu gözleri nerede görsem tanırdım. Ama öyle değişmişti ki, yüzündeki o haylaz pırıltılardan eser yoktu. Sanki dünyanın dönmesi onun umurunda değilmiş gibi bize bakmadan kalın parmaklarının arasına kıstırdığı sigarasını içiyordu. Gözleri yere bakıyordu lakin asıl gördüğü bambaşkaydı. Kavruk teninde değerli bir çift taş gibi parlıyordu ela gözleri. Erkeksi yüzünde tanıdık tek bir mimik yoktu. Beni delirten, benimle sürekli uğraşan ve suskun dilimden kelimeler çalmaya çalışan o çocuğun yerini alan bu adama hayretle baktım. O sırada ela gözleri benimkilerle buluştu, bedenimi hatta damarlarımı hedef alarak kıvrandıran bir sızı oluştu. Kanımın akışı tersi yönüne düşerken o hayran olduğum gözleri hedefinden ayrılmayan bir avcı misali saçlarıma dokunduğunda zorlukla yutkundum. Koyu renk kaşlarını çattığında sarıya çalan ela gözleri kıstı. Kirpiklerle çevrili gözlerindeki sert ifade tüm yüzüne itinayla yayılmıştı. Küçükken de güler yüzlü, sevecen bir çocuk değildi ama o zamanlarda bile böyle hiçliğe bakar bakmıyordu. Hala o çocuğa benzeyen tek bir şey vardı yüzünde; benimkilerin ikizi olan sarıya çalan ela gözleri. Limonlu şekerlere benzeyen gözleri hala aynıydı, derinlerdeki ifade değişmiş olsa da. Kurtuluş'tu bu adam. *** Rana & Kurtuluş *** 14.05.21 *** Kapak tasarımı tamamen bana aittir.*

Beni iyice tezgâha yaslayarak "Gülden," dediğinde "Bitti," diye tekrar ettim. "Unuttun mu? Aramızdaki her şey bitti?.." "O yüzden mi gözlerime öyle bakıyorsun?" diye sataştı bana. "O yüzden mi beni kıskandırmaya çalışıyorsun? O yüzden mi delirtiyorsun beni? O yüzden mi geceleri hayalimle orgazm oluyorsun?" "Sen..." "Söylesene Gülden, yetiyor mu?" Dudaklarını çenemde hissettiğimde gözlerim sessizce kapandı. "Söylesene," diye fısıldadı. "Söylesene Gülden, yetinebiliyor musun?" *** Alparslan Gündoğdu, karısını ve dört yaşındaki kızını bir yangında kaybetmiş ve yıllar sonra yeni bir başlangıç için her şeyi geride bırakarak İstanbul'a yerleşmişti. Geçmişin kötü hatıralarından kaçmak ve unutmak istiyordu ama kendini ansızın saçları ateşten bir güzele tutulurken bulmuştu. Gülden Seçkin, yemyeşil bakışları ve beyaz tenini çevreleyen kızıl saçlarıyla eşsiz bir güzellikti. Bazen sakar, bazen delidolu biriydi ve kendi sıradan hayatında her şey yolundaydı, ta ki sevgilisi tarafından aldatılana ve hiç ummadığı bir gece Alparslan Gündoğdu'yla karşılaşana dek... Kendini hiç tanımadığı bir adamın kollarına atarken bunun delilik olduğunu biliyordu, yine de o bakışlara karşı koyamayarak ona teslim olmuş ve işte o gece, her şey mahvolmuştu...

Kazada Ailesini kaybeden Güneş hayatınl bu kazaya adamış ve avukat olmuş.Yıllar sonra kazadan bir ipucu bulur ve yeniden araştırmaya başlar.Yeni insanlar tanır.Aşkta ihanete uğrar.Gerçek dostlarını sahtelerden ayırır.🌸

Asker- Doktor kurgusu. Kalbi gerçeklerle yüzleşmiş bir kızın kötü olabilme ihtimali var mıdır? Dışarıdan istediğin kadar güçlü, kusursuz durursan dur, bir gün geçmişinle yüzleşmek zorunda kaldığında yıkıldığına şahit olacaksın. Ben Damla. Damla Evran. Kalp cerrahıyım ve işimin anlamının güzelliğini taşıyarak çalışıyorum. Ben hastalarıma bakmayı seviyorum çünkü onlar açmadıkları yaralarımı sarıyor. Bende onlarınkini. Ama bir gün hiç ummadığım bir şey oldu. O geri döndü. Hemde ben onun yokluğuna alışmışken döndü. "Abim geri döndü..." *** Elimde eski, ağır bir çakmak vardı. Parmaklarımın arasında oynarken alevini yaktım. Küçük bir ışık huzmesi odanın karanlığını kırdı. "Bak," dedim, çakmağı ona doğru kaldırırken, "Yanıyor ama ne kadar titrek olduğunu görüyorsun, değil mi? Sanki her an sönecekmiş gibi." O, bir süre sessizce alevi izledi. Sonra gözlerini bana dikti. "Ama sönmüyor," dedi kararlı bir sesle. Başımı salladım. "Peki, ya içindeki gaz biterse?" diye sordum. Bir an sustu, sanki doğru kelimeleri seçmeye çalışıyormuş gibiydi. Sonunda, yavaşça konuştu: "İçindeki gaz bittiğinde, bu çakmak sadece bir metal parçasına dönüşür. Ama onun bir çakmak olduğunu bilirsin. Yine de yanabileceğini bilirsin. Çünkü bir şeyin işlevini kaybetmesi, varlığını kaybetmesi anlamına gelmez. İnsanlar da böyle. Bazen tükenmiş hissederiz. Ama tükenmek, bittiğimiz anlamına gelmez. Sadece yeniden dolmamız gerekir." Bu kurguda olan olaylar, karakterler tamamen hayal ürünüdür. Yayınlanma tarihi: 19.05.2023 Yeniden yayınlanma tarihi: 18.11.2025

ÇOK SEVMEK YASAKLANMALI | Mahalle Hikâyesi by senemeevren

"Bir adam ile yara bandının hikâyesini hiç duydun mu?" diye sordum meraksız bir tonda. Çünkü anlatmak istediğim sıradan bir hikâye değildi, kendi yazdığım bir hikâyeydi. Yüzüne bakmadığım için ne tepki verdiğini görememiştim ama onu tanıdığım kadarıyla -bu da çok uzun bir zaman dilimine tekabül ediyordu- şu anda hafif çatık kaşlarıyla bana bakıyor olmalıydı. "Hayır," dediğinde sesinde bariz bir sorgu vardı. Onunla konuşmaktan kaçındığımı çok iyi bildiğinden onunla sözlü iletişime geçmiş olmama oldukça şaşırmıştı. "Bir gün bir adamın kolunda ufak bir yara açılmış." diye başladım çatallı sesimle konuşmaya. "Çok ufak bir yaramış ama, öyle hastaneye gitmesine gerek yokmuş. Küçük bir sıyrıkmış sadece." Kalbim acıyordu. Keşke bu şekilde gelmesiydi bana. Böyle gelmeseydi. Hafifçe yutkundum. "Bir yakınından yara bandı istemiş. Kapatmış yarasını o yara bandıyla. Kısa bir süre birlikte yaşamışlar mecburen. Birkaç gün içinde iyileşmiş adam ve kolundaki yara bandını bir an bile düşünmeden atmış çöpe. İhtiyacı olduğunda hemen sarıldığı yara bandından iyileştiğinde hemen kurtulmuş." Sustum, çünkü devamını getirmek zordu. Ona hayır demek çok zordu. Hafif ıslanmış gözlerimi tekrardan gözlerine çevirdiğimde onun hâlihazırda bana bakan gözleriyle karşılaştım. Gözlerinin içine bakarak devam ettim. "Olan da yara bandına olmuş. Temiz, tertemiz yaşamı bir çöpte sonlanmış. Çok zaman geçmiş, en sonunda biri bulup temizlemiş." Keyifsizce tebessüm ettim bir anlığına dolu dolu gözlerimle. Gözlerimdeki bakışları dudaklarıma düştü. "Eskisinden daha iyi, daha temiz görünüyormuş artık. Ama..." Gözlerimiz birleşti. "İçi paramparçaymış." "Dilara..." Bu gece ikinci kez kestim sözünü. "Ben yara bandının yaşadıklarını yaşamak istemiyorum."

Şehvet ve tutku için aşık olmak mı gerekliydi? Atlas Kuzey bekarlığa veda partisinde hiç sevmediği bir kadına dokunarak aslında şehvet ve tutku için sadece aşkın değil nefretin de yeterli olduğunu öğrenicekti. Atlas Kuzey Seçil Sezgin'le şehvet , tutku ve nefretin içiçe olduğu bir hayata istemeden de olsa adım atıcak , bağımlısı olucaktı.

"Ulan, diyor insan ister istemez. Bu kadar küçük bir şey de yaşıyor, konuşuyor. Hatta iç organları da var." Arşın yıllarca kardeşinden dinlediği Yüsra'ya karşı içten içe bir ilgi besler. Ufak, sevimli bir buzdolabı poşetine benzettiği kızı görmek için her fırsatı kollasa da bir türlü bunu başaramaz. Nihayet sıcak bir ağustos gününde evinin mutfağında onunla karşılaştı. Tezgaha çıkmış, tabak almaya çalışan minik şeye seslendi ve onu korkutup kollarına düşmesini sağladı. Güzel gözlerini gördükten sonraki yeni hedefi ise Yüsra'yı kollarına tekrar tekrar almaktı.

NİKOLAİ MİLORADOV: Milyon Dolarlık Proje by -BuzlarKralicesi

❝ Club Hydra'nın prensi, Nikolai Miloradov. Ona kim hayır diyebilirdi ki?❞ ✥ Nikolai Miloradov, sonsuza dek sahip olamayacağı bir kadına âşıktı: Lâl Alsancak. Düşmanının karısı ve çok yakında onun çocuğunun annesi olacak olan kadına. Club Hydra'nın prensi olması, derin yalnızlığını ve ailesi için "milyon dolarlık bir proje" olduğu gerçeğini ne yazık ki değiştirmiyordu. Ta ki Ilya'yla tanışana dek. Ilya Wasikovska, Hydra'ya olduğu gibi hayatına da hiç beklenmedik bir anda girmişti. Kim olduğu, nereden geldiği ve ne yapmaya çalıştığı ise bir gizemden ibaretti. O, bu hikâyenin figüranıyken Hydra'da gerçekleşen bir kasa soygunuyla aniden Miloradov'un sahte nişanlısı oluvermişti. Bu kulübe geldiği andan beri hayran olduğu o adamın nişanlısıydı artık. Sahte nişanlısı. Ancak bilmediği tek şey, Nikolai Miloradov'un kalbine girmek Club Hydra'ya girmek kadar kolay değildi. Zira Miloradov'un kalbi epey kalabalıktı. UYARI: Bu hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır. Copyright © Tüm Hakları Saklıdır

Rusya'da yaşayan kuzenine yazmak isteyen Narin, numaraları karıştırarak başka bir adama denk gelir. Denk geldiği adam, dünyaca ünlü, karanlık işleriyle bilinen, Ivan Volkov'dur...

Adam ise kendi yaralarını sarmadan, kırık kalbini iyileştirmeden onun yaralarına merhem olmaya yemin içmişti. Adam kadın için kendinden vazgeçerdi. Onun için savaştı. Sevdiği kadınla susturulan kadınların sesi oldu. O Asmin Karaçaydı annesiz bir konağa mahkum korkak kız. Adam Baran Aslanzade'ydi Diyarbakır'ın cesur ağası.. Asmin & Ezman Baran Bu Wattpad da "Yürek Davası"adında tek kitap. 10.10.2023 🍁 Not; karakterlerim'in arasında yaş farkı vardır.

GECEYİ KURTARMAK

İlerleyen bölümlerde YETİŞKİN İÇERİKLİ SAHNELER olacaktır. * Kurtuluş. Kurtuluş'tu bu. Bu gözleri, benimkilerin aynısı olan bu gözleri nerede görsem tanırdım. Ama öyle değişmişti ki, yüzündeki o haylaz pırıltılardan eser yoktu. Sanki dünyanın dönmesi onun umurunda değilmiş gibi bize bakmadan kalın parmaklarının arasına kıstırdığı sigarasını içiyordu. Gözleri yere bakıyordu lakin asıl gördüğü bambaşkaydı. Kavruk teninde değerli bir çift taş gibi parlıyordu ela gözleri. Erkeksi yüzünde tanıdık tek bir mimik yoktu. Beni delirten, benimle sürekli uğraşan ve suskun dilimden kelimeler çalmaya çalışan o çocuğun yerini alan bu adama hayretle baktım. O sırada ela gözleri benimkilerle buluştu, bedenimi hatta damarlarımı hedef alarak kıvrandıran bir sızı oluştu. Kanımın akışı tersi yönüne düşerken o hayran olduğum gözleri hedefinden ayrılmayan bir avcı misali saçlarıma dokunduğunda zorlukla yutkundum. Koyu renk kaşlarını çattığında sarıya çalan ela gözleri kıstı. Kirpiklerle çevrili gözlerindeki sert ifade tüm yüzüne itinayla yayılmıştı. Küçükken de güler yüzlü, sevecen bir çocuk değildi ama o zamanlarda bile böyle hiçliğe bakar bakmıyordu. Hala o çocuğa benzeyen tek bir şey vardı yüzünde; benimkilerin ikizi olan sarıya çalan ela gözleri. Limonlu şekerlere benzeyen gözleri hala aynıydı, derinlerdeki ifade değişmiş olsa da. Kurtuluş'tu bu adam. * Rana & Kurtuluş * 14.05.21 * Kapak tasarımı tamamen bana aittir.*

More details