İÇİMDE SAKLARIM !

Çok masum biri gibi duruyordu . Sevimli bir yüzü vardı . Çekici olup olmadığı hakkında yorum yapmayacağım . Yakışıklı mıydı ? Eh işte idare eder. Unutmadan tüm bunlar göreceli kavramlar . Ama onu çeken bir şey vardı . Anlayamadığım bir şey . Oturuşu , kalkışı , konuşması , belki de ...
Anlayamadığım ve anlatamadığım şeyler . Onu tanımak istiyordum . Onu kendime benzetiyordum . İlk defa aklımı değil - işini yapmayı unutmuş - kalbimi dinliyordum . Ama asla onunla konuşmaya çalışmadım . Sadece izlemekle yetindim . Olaya fransız kalmayı tercih ettim . Platonik miydim neydim ? Galiba öyleydim . Bu yüzden onun o masum yüzünün arkasında neler sakladığını tahmin edemezdim . Bunu farketmem biraz zaman aldı . Ama erkeklere değil aşk , sevgi bile beslemeyen ben ona karşı farklıydım . Ondan ne kadar istesem de nefret edemiyordum . Ama aşk da yoktu . İki arada bir derede kalmıştım .
Hem zaten BEN ONU SEVMEK İSTEMEDİM Kİ O KENDİNİ SEVDİRDİ .
BU HİKAYE BEN , O VE ONUN İÇİNDE SAKLADIKLARI HAKKINDADIR