'Ik zie het leven als een groot veld. Een groot, kleurrijk veld dat vol staat met bloemen. Het zijn allemaal bloemen, stuk voor stuk,' vertelde ze me. Ik was het met haar eens. 'Maar al die bloemen zijn anders, geen enkele bloem is een kopie van een andere.' Weer had ze gelijk. 'Ik zie de wereld als zo'n veld: een aardbol vol met mensen, stuk voor stuk. Maar geen enkele persoon is een kopie van een andere.' Hierna liep ze weg en was ons gesprek beëindigd. Ik was zo verliefd op haar, maar het kon niet.