Karanlık, sessizlik, hüzün, gözyaşı, hasret, acı,müzik, kulaklık
Gece yeni başlıyordu. Belkide onların gündüzüydü.
Gece olunca fazlalıklar ortadan çekiliyordu. Fazla insan ,fazla "olmayan" samimiyet!... Sadece gece.
Bazıları uyuyunca uykuda masum kalabiliyorlardı.Çünkü uyurken düşünemiyorlar ve bilinçsizler.
İlk defa günün sonunda "kendileri " olabiliyorlar.
Bazıları saatlerce bu anı bekliyor birazcık huzura ermek için. Bazıları bu saate kadar duygularını, acılarını bastırıyor.
Acının koynuna katılanlar!
Onlara,samimiyetsiz samimiyetler ,abartılar,iltifatlar çok saçma.
Sadece Gece olsun yeter.
Çünkü bu insanlar değer verdiklerinden darbe yediler.
Sevdikleri için canını verecek bu insanlar acının koynuna atılıp gittiler.
Sonra geceyi dost edip sırdaş bildiler.Acılarını, yorgunluklarını gündüzleri gece gibi gizleyip ,geceleyin gündüz gibi açtılar .
Belki yorgundu hepsi ama yalnız değildi onlar.
Hiç biri aciz değildi.
Hiç Allah yarattığı kulu yalnız bırakır mı ?