Buz ve Ateş#VYM_2016

O hayatımda tanıdığım en korkunç insandı.
Bir katil...
Bir psikopat...
Bir gangster..

Gözlerinin ateşindeki korkusuzluk yeryüzündeki her canlıyı yakıp küle çevirebilirdi.

Hayatta kimsesi kalmamış biri olarak yüreğimi kaskatı kesen buzlarını bile eritemezdi o alevler.
Bir ölüm makinesiyle evli olmak neyi değistirebilirdi ki?

En fazla ölürdüm...

O ölüm makinesi benim kocamdı...
Karanlığın gökyüzünden gözlerimize aktıgı bir geceydi.

Yanımda duruyodu. Ama içimde yaşıyordu sanki.
Arkamdan iyice sokuldu. Belime cok sıkı sarıldı. Omzuma bir öpücük kondurdu.

Korkunç ve hırıltılı sesini içimde duyuyordum sanki

"Senin için herşeyi yaparım. Ne istersen?
Bir kez olsun yüzüme güldüğünü görebilmek için her şeyi veririm sana."

Onu tanıdığımdan beri aynı cümleler vücud buluyordu karşımda.
Onu istemediğim için yaptığı ve söyledigi hersey yalnızca sinirimi bozuyordu. Her söylediğine benim için her yaptığına tiksinerek baktım.
Fakat her geçen gün intikam hırsıyla kasıp kavuruyordu bedenimi.

Herseyimle delicesine ailemin katilinin canını istiyordum.

O gece beynimi uyuşturan bu saldırgan düşünceler dudaklarıma döküldü istemsizce

"Bana senin gibi olmayı öğret!"

Bu sözcükler bana ait degildi. İçimde yaşayan kocamındı...