GEÇMİŞİN KARANLIK İZİ

Hayat acımasız değildi. İnsanlar acımasızdı.
Senin ne istediğinin, ne hissettiğinin birileri için bir şey ifade etmediğini erken anlaman, daha güçlü ama aynı zamanda daha umutsuz başlatıyordu hayata.

Canın yanıyordu ama ağzını açıp hesap soracağın birileri bile yoktu.

Vazgeçtiğinde her şeyden, bırakmak istediğinde çabalamayı, tutunacak bir dal buluyordun. Bu kez de, o dalın kopma korkusu sarıyordu ruhunu.

Karanlık bir geçmiş, tüm kiri üzerinde barındıran bir aile ve nefret dolu bir adam.
Sırlar çözüldüğünde yeniden başlayacak olan bir hayat...

Hedef; geçmişte çalınan aydınlığa ulaşmaktı.
Bulunacak olan şeyse; karanlığın, içine en çok çeken tonu olacaktı.