Ben kendini karanlığa hapsetmiş bir ruhum.Eksik yerlerimden de Eksildiğim karanlığın dibinin dibine vurduğum bu yer ne cehennem ne de cennet.Ben cennette ve cehennemdeyim kimseye ait olmayanım bir melek kılığına girmiş şeytanım adım Azrail . .Ben Arafım ben intikam almak için değil ödeşmek için geliyorum. Yeminler Yeminleri doğurdu kan kana karıştı bir can için yüzlercesi alındı. Araf babasına aşıktı.O geldi artık kimsenin kaçacak bir yeri kalmadı. O bir katilin kanını bulaştırdı yüreğine .O cehennemi değil cehennem olmayı seçti ve babasını yakanları yakmak için yanıyor . -- Uyku yine terk etmişti sefil bedenimi. Ben geceler yerini gündüze bırakırken uyanık olurdum ama bana gün olmazdı çünkü güneş bana doğmazdı. Güneş ölmüş yerini gece almıştı bana hergün her saat geceydi. Babamdan sonrası yoktu belki belkide asla olamayacağını bildiğimdendi bu sefil oluşlarım. Her yanımı anılar sarıyor , özlüyordum babamı kokusunu yanımda olmayışları sesini duyamayışlarımı onsuzluk mu yoksa uykusuzluğumun nedeni .Bildiğim sorunun cevabını bile veremiyordum kendime . Kendime dürüst değildim, belki de olmam gerekiyordu .Babamın katilini bulamamam değildi uykusuzluğumun nedeni ilk ve tek anlamımı yitirmemdi her şeyin anlamının anlamsızlık olmasıydı. Artık dünya yansada umrumda değil. -- Hikayem değişik bir kurgu diyemem binlercesi var belkide. Ama benim için önemli olan kendi cümlelerimi aktarmış olmam. Bir gece yarısı yağmur döverken kaldırımları kuzenimle birlikte attım bu temeli ben o gece bir karanlığa hapsoldum ben o gece Araf oldum.All Rights Reserved