İnsanlar Ay gibidir,
Hiç kimseye göstermedikleri karanlık tarafları vardır.
Hayatları daha çok küçükken ellerinden alınmış 5 genç... Gündüzleri küçük pastanelerinde sipariş alırken, geceleri karanlık şehrin sokaklarında hırsızlık yapıyorlar, kendi hayatlarını çalanlardan daha fazlasını almak için...
Ve hiç planda yokken bir kız çıkıp geldi. O hazin olaydan itibaren kendi kaderlerine dahil olduğunu bilmeden aralarında istemedikleri o kız alacakları intikamın başrolü olacaktı.
İntikam yemini vermişlerdi birbirlerine ancak o yeminin o kızı aralarında tutmaya yetip yetmeyeceğini zaman gösterecekti. Şimdi gece altı genci bekliyordu. Yaralı, tehlikeli, hırslı ve maskeli...
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."