Sıradanlığın İçindeki Mucize

Lise denilince akla gelen ilk renk kırmızıdır. Tutkuyu ve yeniliği temsil eder. Herkesin lise hayatı kırmızı rengiydi. Onlara ayak uyduramayan bir ben vardım. Benimki onlardan farklıydı.

Ben kül rengiyim.

Hayatımı sadece başarılı olmak için kullandım. Hep en iyisi için. Çünkü zirvedeyken, başarısız olanları izlemek kadar keyif verici bir şey yoktur.

Yalnız ve başarı yolunda ilerleyen hayatıma da, sosyal yaşama yer yoktur. Ta ki... Malın tekiyle karşılaşıncaya kadar.

Aşırı derecede garip olan bu çocuk, birden 'sanırım' beni sevdiğini söyledi. Kül renginin sevilmesi garip bir şeydi. Sosyal yaşama beni çekmeye başlarken, bir yandan soğukkanlılığımı ve başarımı yitirmeye başlıyordum.

Kırmızı renk kesinlikle bana göre değildi.

Fakat ben buna izin veremezdim. Benim hedeflerim hep daha iyisi içindir. Saçma bir sevgi oyununa maruz kalmayacaktım. Onu sevmeye başlasam bile kalmayacaktım. Buna izin veremezdim.

Yani, sanırım...

Ne dersin kül rengi? Kırmızı bana yakışır mı?