Haftalar Sonra

Esmamın vefatından haftalar geçmişti.Arada bir odasına girip çıkıyordum.Yatağîna uzanıp güzel kokusunu içime çekiyor belki gelir diye bekliyordum.Evimize ziyaretler dinmek bilmiyordum sabah öģle akşam hep konuk hep konuk doģru düzgün ailemle konuşma vaktim olmamıştı.Evet okul vardı ama ben gitmiyordum.Hem gitsemde hiçbirşey anlamazdım.Müdürümüz sağolsun izin vermiş anlamıştı beni.Bu zor günlerimde öğretmenlerim ve arkadaşlarımda hiç yanımdan ayrılmadılar.Ne yapılması gerekirse sanki bizim evin kızı gibi her işi yaptılar.Annem iş yapacak durumda değildi al benden de o kadar anneannem taa Konya'dan kalkıp gelmişti.Babannem'de Malatya'dan her ikiside biz de kaldılar.Herşeyi onlar yaptı.Konu komş derken günler akıp gitti.Artık başbaşa kalmıştık sonunda onların yüzünü görebilcektim.Annem ve babamın ortasına oturdum anneme kafamı yasladım ve gözlerimi kapattım sanki sağır olmuştum hiçbirşey duymadım gözümün önüne Esmamın ilk adım attığı zaman gelmişti kendimi tutamadım ve ağladım.