Ben Eylül.
Neşeli rengarenk bir kızdım öncelerinde. 14 yaşında iken beni öldürdüler. Herşeyimi rengimi benden aldılar. Benden annemi aldılar.
Doğrusu aldı,o aldı. O adam, suratında kocaman bir yara izi olan koca adam.
Sonrasında ailem dağıldı parçalandık.
Buna dayanamadım biz böyle olmamalıydık. Herkez bıraktı sırt çevirdi bana, yüz üstü bırakıldım.
Berna, o kaldırdı beni ayağa.
16 yaşında evden kaçtık. Bir ev aldık. Yaşamımıza böyle devam etmeye karar verdik.
Sonra karşıma Ömer çıktı. Yara bandım oldu. Ona aşık oldum. Gözleri,saçları,dudakları herşeyiyle ona aşığım.
Ama Ömer ölecek ve son günlerini onun güzel yaşamasını sağlamalıyım. Çünkü o da bana aynısını yapmıştı.
Karşımda görsem öldüreceğim dediğim kişi de orda. Onun hayatında ve o da Ömer'in canı.
Şimdi aşk mı, yıllardır içimde yanan intikam ateşi mi???
BEN NE YAPACAĞIM.
Siz: Sırf beraber çalıştığımız için bana böyle davranmanıza izin veremem, İlker Bey?
İlker bey: Davranışlarımın sebebi sadece beraber çalışmamız değil Başak hanım.
Siz: Peki ya ne?
Siz: Ne bu haddinizi aşmalarınız?
Siz: Sabrımı zorlamalarınız.
İlker bey: Aklımı sikip attığın için bunların cevapları bende de yok. Buna aşk diyorlar ama çok saçma.
İlker bey: Hiçbir insan, bir insanın iradesini bu kadar sikemez.