Men tesadüfen tanış olduğum bir qadının çox çetin keçen heyat hekayesini sizlerle bölüşmek istedim. Yazdığım ne kitablarda oxuduğunuz roman, ne de hansısa nağıl qehremanının obrazıdır. Eşitdiyim bu heyat hekayesini öz xeyal ve texeyyülümü qatmadan kağıza köçürmüşem. Bezen körpelerini atıb arxasına baxmadan dönüb geden, gelecekde o uşaqların nece yaşadıqılarını bele düşünmeyen o analara körpelikden atılan bu qadının taleyi ibret dersi ola biler. Hansısa çetinliklere göre öz övladından imtina eden, sonra peşman olub sehvlerini anlayan, düzeltmek istedikleri keçmişlerine göre çox ezab çeken anadan yox, onun atdığı körpeden söz açıram...