Mając Nadzieje

Za górami , za lasami ...- tak zazwyczaj zaczynają się piękne historie kończące się "happy endem". Lecz nie zawsze nasze życie musi przypominać bajkę aby dostrzec w nim miłość. Tak właśnie było ze mną. Moje życie nie było bajką, nawet jej nie przypominało. Wręcz przeciwnie. Każdy następny dzień był lustrzanym odbiciem poprzedniego- czyli koszmaru. Ucieczką od wszystkiego, od wszystkich problemów wydawała się nadchodząca wiosna.
Kolorowe kwiaty, wielobarwne motyle , a nawet brzęcząca nad uchem pszczółka. Uwolnienie od samego siebie, od problemów,od wspomnień. Czuję jak wszystko znów rodzi się do życia. Każda kropla deszczu. Każdy podmuch wiatru. Każdy promyk słońca. Wiosna. Wiosna budzi u mnie nadzieję. Nadzieję na lepsze jutro.
Wychodzę z domu. Czuję na sobie przyjemny powiew wiatru. Każdy promyk słońca zanurza się w tafli wody błękitnego jeziora. Wszystko wydaje się piękne, naturalne, prawdziwe. Pojedyncze listki brzozy szumią nad moją głową. Pręciki dmuchawca roznoszą się po całym ogrodzie. Słyszę cichy szept wody.
Idę w tym kierunku. Słychać go coraz lepiej. Po kilku cichych, drobnych krokach w stronę mówiącego strumyka udaje mi się dostrzec kolejne, a zarazem pierwsze pączki kwiatów magnolii. rozciągają się one aż do pobliskiej ławki, z którą wiąże się wiele wspomnień mojego dawnego życia.

### Hejo :* jestem tu nowa więc wasze zdanie się dla mnie bardzo liczy jeżeli coś się nie spodoba to proszę piszcie w komentarzach :D Na razie mamy prolog jeszcze dzisiaj dodam pierwszy i drugi rozdział ^^
Jeżeli uważasz że rozdział na to zasłużył pozostaw po sobie znaczek na dole :D Miłego czytania :*