Sonu Yok!

Derin bir kuyudan ipi çektikçe zorlanıyorum.Ağırlaşıyor gün geçtikçe.Ve her seferinde çekerken günahlarım ve acılarım da gün ışığına çıkıyor.

Aydınlık bana göre hiç bir zaman olmadı.Ben karanlığı sevdim.Karanlıkta yalnızdım.Yalnızlığımla cebelleşirken boğuluyordum da.

Karanlı tarafım ağır bastığı için dibe battım.Battıkça özlemim çoğaldı.Ama bir kere bu işe bulaştım.Başladığım oyunu nasıl bitireceğimi bilmiyorum.

Ya da bu oyunun Sonu Yok!