Elimde tuttuğum uzun, kalın çubukla suyu karıştırmaya başladım. Karıştırdıkça daha da büyük çukur oluştu. Karıştırdıkça daha çok düşündüm. Karıştırdıkça acılarım büyüdü. Yavaşlattım. Sular, oluşan boş çukurun içine yığıldı... Acılarımda benim üstüme. Gündüzün kendini geceye teslim ettiği gibi teslim oldum acılarıma. Dünyaya gözlerini yeni açan bir bebeğin annesine sığındığı gibi sığındım karanlığa. Gündüz, gece oldu. Ben zifiri karanlık.