Ağrımaya başlayan göz kapaklarımı kapatıp kolumla yüzümü örttüm. Hiçbir işe yaramayan bedenimi yatak başlığına yasladım. Sikeyim, her günüm uyuyarak ve şu telefonun ekranına bakarak geçerken nasıl olur da atan nabzıma güvenerek yaşadığımı sanıyor insanlar? Bu yüzden kendime yalan söylemeyi seviyordum. Benden başka bana yardım edebilecek kimse yok çünkü. Kolumu indirip kirli tavana baktım. Her gece söylediğim o cümleyi tekrarladım. 'Sen değerlisin Sehun' //Aynı Anda. Aynı Gökyüzünün Altında Kim Jongin// Kalemi masaya fırlatıp sigaranın son dumanını içime çektim. 'Sikeyim, bu kadar değeri bir ibneye boşuna vermişim.'All Rights Reserved
1 part