Denizden Nefret Eden Balık #Wattys2017

Koyu gözlere bakıyordum. Korkusuz bir insanın ilk defa korkmuş gözlerine. Sonsuz güvenimin en son kırıntısında yüzen adama bakıyordum.

Onu çok sevmiştim. Kelebeğin tek günlük hayatına sığdırdığı şeyleri sevdiği kadar hemde.

Oturduğum yerden kalktım. Pislenmiş ellerimle gözyaşlarımı sildim. Üstümdeki t-shirt'u düzelttim. Bu gerçekten o muydu? Tanıdığım insan bu değildi. O korkusuzdu, inatla beni sevmediğini söylerdi. Şuan önümde bluzunun koluyla oynuyordu.

"Neden?" Ani sorum gözlerimizi birleştirdi. İki adım attı ve bende geriye üç adım gittim. "Bana yaklaşma. Sadece soruma cevap ver."

"Korumaya çalışıyordum." Elleriyle yüzünü kapattı. Boğuk sesinden ne dediğini anlamadım. Kendi lafımı çiğneyip ona yaklaştım. "Kendimden korumaya çalışıyordum." Ağlıyordu. Gerçekten ağlıyordu. Derin bir nefes aldım.

"Gitmek istiyorum. Kapıyı aç." Kafasını kaldırıp son kez kara gözlerini gözlerime değdirdi. İçim acıdı. Onu gerçekten de seviyordum. Ama onun yanında bir daha asla bulunmayacaktım. Gözlerimi kapattım. Kapı gıcırtısı duydum. Son kez sevdiğim adama baktım. Bu son görüşüm olacaktı ve onu unutacaktım.