GEÇMİŞ

'yaşamak bir meslektir ' (ikiye on kala )
seslerin ne olduğunu anlamakta zorlanıyordum.gözlerimi yavaşca araladım baş ucumda en yakın arkadaşım çağla duruyodu daha yeni yeni kendime gelsemde o çoktan boynuma sarılmıştı
-Ece iyi misin ? su vereyim mi ?
çok telaşlanmıştı daha bana ne olduğunu bile anlayamamıştım tek hatırladığım gece su alak için mutfağa inicektim kulaklığım takılıydı ve...ve sonrası yok .
-çağla sakin ol iyim bana noldu ?
-nasıl nasıl iyi olabilirim ece abin seni bana emanet etti ve ve ben seni koruyamadım
-çağla bi sakin ol 1. bana ne oldu 2. sakın abime haber verdiğini söyleme
çağla birden kafasını öne eğdi bu yine bir şeyler karışırdığını gösteriyodu
-çağla söyler misin ?
-aslında merdivenlerden düştün ben uyuyordum ve birden bi ses duydum aşağıya baktığımda başın...başın kanıyordu ve aslında bakarsan abine haber verdim ama
-ama ne çağla beni geri götürüceğini biliyorsun
- biliyorum ama seni öyle görünce gerçekten çok kötü oldum
uff abimşimdi gelicekti bi ton ortalığı yıkıcak bide onu ikna etmeye uğraşıcam zaten başım çatlıyo başıma daha ne gelebilir ki ?
demez olaydım abim içeri girdiği anda yanında tam yüzünü göremediğim biri daha vardı kapıdan geçtikleri an kadın abimin arkasında çekildi ve ve o yıllardır beni görmeyen annemdi
hangi yüzle hala buraya gelebilirdi ki başım dahada kötü oldu ve sanırım tekrar kanmaya başladı göz kapaklarıma hakiim olamadım o sırada tek duyduğum çağlanın tiz çığlıyıydı.