Volgens mij weet ik nu waarom ik claustrofobisch ben. Het gevoel van vastzitten is verschrikkelijk. Dat wist ik al, maar nu ben ik er helemaal zeker van. Als ik hier niet snel weg kom wordt ik gek. Maar waar is 'hier'. Ik slaakte een zucht en sloeg mijn vuisten hard tegen de betonnen, grijze muur. 'Laat me eruit!', brulde ik. In plaats van een deur die open ging kreeg ik een helse pijn door mijn handen. O, wat liep het leven toch weer soepeltjes.
Hold On, Pain Ends.
H. O. P. E.
NO COPYRIGHTS.