Oddaj pióro, Juliuszu

- Adamie...
Usłyszał mnie. Spojrzał na mnie tak jak wtedy, gdy się poznaliśmy. Był to wzrok srogi, zmęczony, awanturniczy. W takich chwilach jak ta, gdy za oknem szalała burza, a mój policzek piekł niemiłosiernie, bałem się.
Ten strach.
To właśnie on mnie tu przyciągnął.