"Ben seni seviyorum tamam mı? Ben!!! Bunu anlayamayacak kadar beyinsizin tekisin, körsün!!" dedim. Eğer şu anda susarsam bir daha da konuşamazdım. "Toprak.." dedi. O hayran olduğum sesini şimdi duymak istemiyordum. "Yeter.. Kes sesini. Sen konuştukça canım acıyor, kalbim yerinden sökülüyor. Sen beni anlamazsın. Ne zaman anladın ki zaten? Boşuna konuşuyorum." dedim. Sesim gittikçe kısılıyordu. Bacaklarım titriyordu. Ne yapıyordum ben böyle? Hani benim gururum nerede? Susmalıydım!! "Be-ben özür dilerim. Seni sevdiğim için.." başka ne diyebilirdim ki. Yeterince onun önünde küçülmemiş miydim zaten?All Rights Reserved