"Artık dayanamıyorum Doğa bu yara beni günden güne daha da bitiriyor daha fazla kanıyor içim nefesim sanki soluk borumda sıkışıp kalıyor." Doğa dizlerinin üzerinde biraz daha yaklaştı titreyen ellerimi avucunun içine alıp baş parmağıyla yavaş yavaş okşadı ben buradayım diyordu her ne olursa olsun ben buradayım "Seni o yara kanatmıyor ki.Sen o yarayı kanatıp o yaranın kanamasını seviyorsun.Sen o yarayı seviyorsun Ayliz." Kurumuş dudaklarım sanki ona olan tüm hislerimi tüm duygularımı yeni farketmiş gibi titremeye başlamıştı tüm uzuvlarım onu haykırıyordu doğduğum ilk andan beri onu arıyordu gözlerim kısık sesimle zar zor konuşabilmiştim. "Ben o yaraya muhtacım.O yaranın her hissettirdiği acıya da muhtacım ben Umara muhtacım Doğa..."