Karanlık Aşk

Ben ay ışığının gökte belirmesi gibiydim. O kadar parlak, o kadar azdım işte ben.

Aynı ay gibi bende üretemezdim kendi ışığımı, hep yardım isterdim Güneş'ten. Çünkü yapmaya gücüm yoktu. Başaramazdım.

O kadar cesur değildim işte. Ama düşünün size yardım eli uzatacak bir Güneş'inizin olmaması. Hiç aydınlanmamak yavaş yavaş karanlığa batmak.

İnsanlara yardım etmek yerine onlara işgence çektirmek. İşte böyle bir Güneş'inizin olması sizi ay yapmaz. Sizi karanlığa bürünen bir küçük ışık yapar.

İşte aşk yani benim aşkım böyle bir
Şeydi. Yavaş yavaş karanlığa büründüğüm bir aşk. Benim kalbim kırmızı değilde siyahtı.

ÇÜnkü içinde karanlığı taşırdı.