O,insanların hafızalarıyla oynayan tehlikeli adamdı.Bilinç altlarına ölümün sinsi düşüncesini fısıldar,karşılarında kanat çırpan melek gibi büyülerdi kurbanlarını.Katil kavramının dahi masum kaldığı bedeni,ölümün vücut bulmuş haliydi.Onun en kıymetli silahı,akla mantığa sığmayan dumanıydı. Kız,her şeyden habersiz ölümün acı gerçeğine tutundu o gece.Karşısındaki adam,ölümü en acı şekilde kurbanı olan ablasına işliyordu.Kız,hareketsiz kaldı.Ne bir çığlık ne bir kaçma ne de bir kurtarış peydahlandı vücudunda.Hareketleri kesildi ve eylemleri gerçeğe dökemedi.Bunun nedeni korkması değildi.Bedenin etrafını siyah dumanlar sarmıştı ve kokusu genzini yakarak ses tellerini uyuşturuyordu.Yaşadığı bu olağanüstü durum,gerçek olamayacak kadar tuhaf ve eşsizdi. Gözleri ilerideki dehşet anını zor kavramıştı fakat katilin yüz hatlarını seçemiyordu.Gözleri inatla ablasının tüm çehresini bulmuştu fakat başka bir şeye odaklanamıyordu.Siyah dumanlar dağılmaya başlamadan önce duyduğu son ses çığlık,gördüğü yere düşen beden ise ablasına aitti. O karanlık gecede işlenen cinayet,kızın zihninden ömür boyu silinemeyecek kapkara bir leke oluşturdu. ~~~ "Her Duman'ın altında onu hiçliğe savuran bir Ateş vardır.Eğer ben Ateş isem,senin Duman'ın bensiz var olamaz." ~~~