Yine ağlıyordum her zamanki gibi, belki daha bir dertli. Annemin yokluğu kendini belli ederken bir kez daha anladım; Ben İlknur Mutlu'nun kızıyım, Melda Saraylı'nın değil. Şu rezil halim tamda bunu resmetmişti. Ben bu süslü yap-boz'a uymuyordum, ben bu altın kaplama mobilyalara oturamam, ben Hanzede Saraylı olamam. Bunu az önce Leyla bana çok acı hatırlatmıştı.All Rights Reserved