Unutursam Fısılda

Yeşil...

Bir rengin bu kadar gerçek ve eşşiz olabileceği hiç aklıma gelmemişti.Sanki uzansam beni yakıp
kavuracak bir renkti. Hayatımda hiç görmediğim parlak yeşil alevler...

Bedenim duyduğum korkuyla kaskatı kesilmişti. Bana zarar vermeyeceğini bilsem de içimdeki korku
en az o yeşil gözler kadar gerçekti. Bana doğru attığı her adımda kalbimin teklediğini
hissediyordum. Gözleri içimi delip geçiyordu. Eğer bacaklarım birbirine çarparak titremeseydi oradan
koşarak kaçardım.

"Allison." dedi tüylerimi ürperten bir sesle. Artık gözlerinden başka bir şey göremiyordum. Boğulduğumu hissettim. Aldığım nefesler soluk borumdan geçmiyordu. Yeşil bir okyanusta
boğuluyordum. Kurtulmak için koluna tutundum. İrkilerek geri çekildi. Belki bu yaptığım yanlıştan
hayatım boyunca pişmanlık duyacaktım. Sizi öldüren şeyden yardım istiyemezdiniz, bu yanlıştı. Ve
yanıldığım bir şey daha; bana zarar verirdi. Hatta kalbimi parça parça edecek zararı sadece o
verirdi. Sonrasında duyduğum sözcükler bunun en büyük kanıtıydı.

"Seni hiçbir zaman sevmeyeceğim."