Dizlerinde yatan yorgun surata tekrar baktı Kyungsoo. Her şeyden kaçan bu savunmasız küçük çocuk onun dizlerinde huzur buluyor gibiydi. Tekrar ellerini Jongin'in kendisine inat canlı duran saçlarının arasında gezdirdi. Jongin dudaklarını diliyle ıslatıp yavaşça gözlerini açtı. Ona bakan bu bi çift kocaman gözler ona huzurun adresini veriyordu..
"Kyungie" dedi yorgun bir sesle. Kyungsoo adını onun sesinden duyduğunda yüzünde bir gülümseme belirdi. Hiçbir şey demeden Jongin'in gözlerinin içine bakmaya devam etti.
"Seviyorum seni,lakin yalnız sen olduğun için değil;seninleyken olabildiğim ben içinde,seviyorum seni.. Lakin yalnız kendine verdiğin anlam için değil,bana verdiğin anlam içinde seviyorum seni.."