"Sararmış yapraklar gibisin.Yıpranmış ve doğal.Üstüne bassam ezileceksin,her bir parçan dağılacak.Paramparça olacaksın."
"Söylesene Duman ben var mıyım? varsam bile sen beni ne kadar ezersen ez ben senin dumanlarına çoktan bağlandım.Tıpkı senin şimşeklere bağlandığın gibi."
Aşk,çocukça sevmek miydi?
Dumanlarına bağlanmak,sararmış yaprağı kurtarmaya çalışmak mıydı?
Olmayacağını bile bile kendini değilde hayallerini yaşatır mıydı insan?
Dumanlarına aşık olunası bir adam,yanına gitseniz gözleri mutlu ama içi yıpranmış,kurumuş yaprak olan bir kadın.Her ikiside sevgiye fazlasıyla aç haberleri yok.
▪️▪️▪️
Bu hikaye 23.07.2016 tarihinde yazılmaya başlanmıştır.
"Sevilmek isterken iliklerine kadar sevgisizliği hisseden herkese..."
(...)
"Senin şımarıklıklarını çekecek bir adam değilim."
Sözleri üzerine gözlerim gözlerinde asılı kaldı. Kelimeler zihnimde bir oraya bir buraya kaçışırken hepsini bir araya toplamak oldukça zor olmuştu. Sakin ol Efsan... Kalbimdeki anlamsız ağrıyı görmezlikten geldim. Çenemi havaya dikip ters ters ona baktım. Giydiğim siyah topuklular sayesinde aramızdaki boy farkı bir kafa mesafesi kadarken gerginlikten kuruyan dudaklarımı ıslatıp onunkiler kadar acımasız olan sözlerimi sarf ettim.
"Bende sana şımarıklık yapacak bir kadın değilim."
Yayın tarihi: 12.05.2024