PANDORA

Dünya, gün geçtikçe değişti. Şehirler büyürken aileler küçüldü. İnsanlar çoğalırken insanlık azaldı. Teknoloji gelişirken ilkel dürtüler suç mazareti sayıldı.
Değişirken beni de yaraladı. Buzdan kalbim parçalanıp etrafa saçıldığında, parçaları birleştirmek mümkün değildi belki de.
Nefes almak ciğerlerimi yakıyor. Deniz, kumsal, neşeyle koşuşturan çocuklar... Bakmak gözlerimi acıtıyor. Nefret ve öfkeden başka bir şey hissedemiyorum sol tarafımda. Masumların zehirlenmemesi için hep kapalı kalmalıydı oysa ki, Pandora'nın kutusu gibi.Çaresizliğim kalbimin derin bir köşesine saplanmalıydı, sığınmalıydı adeta. Başkalarını esir olmasın diye. Olmadı, kapalı tutamadım. Acizdim...
*
"Kalbim senin ellerinde ölürken neden gitmeme izin verdiğini anlayamıyorum. Sadece bekliyorum."
*
"Ellerimdeki kanın kurumasına izin verdim."
*