DÜNYA karşı BEN

1.bölüm........

Bu gün güneşli bir havaydı.Yine sıcak kavuruyordu.Annem uyuyordu.Babam ise zaten eve bir tek uyumak için geliyordu.Saat gece 05.00 da gelip 07.30 da gidiyordu. ben ise babamı göremiyordum.Bir gün dışarıya çıkmak istemiştim.Güneşten korunmak için şemsiyemi alıp yola çıktım.Meydana geldim.Insan sürüsü vardı her kafadan bir ses vardı.Yani yürüyecek bir yer bile yoktu.Anlam veremediği bir şey vardı.Insanlar bana garip garip bakıp hatta bazıları ise benim hakkımda konuşuyorlardı.Beni dövecek gibi bakıyorlardı.Takmadım ve yoluma devam ettim. Ama hala onları düsünüyordum.Aklımdan NEDEN BANA BÖYLE DAVRANIYORLAR? diye düşünüyordum.Eve dönmeye başladım. Eve geldiğimde annemin uyandığını farkettim.Ve hemen koşa koşa annemin yanına gittim.Annemde de bir gariplik vardi.Bana çok soğuk davranıyordu.Niye öyle davrandın diye sorunca da cevap vermiyordu.Artık dünyadan soğumuştum.Bu gün bir gariplik oldu .
BU BÖLÜMÜN 2 . SI GELECEKTIR.