Πριν αρκετά χρόνια όταν πήγαινα ακόμα Δημοτικό,για την ακρίβεια Τετάρτη η Πέμπτη Δημοτικού πέθανε η γιαγιά μου..Ήταν άρρωστη και έτσι από την μια πλευρά ήξερα πως πλέον ηρέμησε και από την άλλη ήμουν τόσο χαλια..σκεφτόμουν τον άντρα της..Δηλαδή τον παππού μου που θα έμενε μόνος του.Σταμάτησα να πηγαίνω να τον βλέπω τόσο συχνά..Δεν Ένοιωθα Καλά όταν ήταν μόνος του χωρίς την γιαγιά εκεί..αισθανόμουν αμήχανα και για αυτό δεν πηγαινα..θυμάμαι όμως τον πατέρα μου που είναι γιος του παππού και της γιαγιάς να μου λέει πως τον πρώτο καιρό αφού πέθανε η γιαγιά ο παππούς έβλεπε στον υπνο του την γιαγιά να λέει "σήκω να ανάψεις το καντηλάκι, έχει σβησει" Ο παππούς μου σηκώθηκε και είδε πως όντως το καντηλάκι ήταν σβηστό..αμέσως κατάλαβε πως ήταν εκεί..πάντα ήταν εκεί..