O kadat acımasızdı ki hayat, avazın çıktığı kadar susuyor insan. Bağırıyor ama duymuyor hiç kimse. Gözaltları mosmor olan bi insandan ne beklenirki? Morluklar anlatır hayatın amacını. Küçüklükten beri intihar girişiminde olan bi insanı kim o bataklıktan çıkartabilir? Kim cesaret eder buna? Hiç kimse. Elvinde bu cevabı vermişti kendine o gece. Ve kimsesizliğinin en çok koyduğu anda jiletledi bütün kollarını. Acımıyordu artık canı, çünkü bileklerini kesmek birşey değiştirmiyordu o artık ümidini kesmişti.