KANATSIZ UÇAMAM Kİ

Bazen her şey kanatları sağlam bir kuş olabilmekte... Kanatların yanındaysa başka hiçbir şeye ihtiyacın yok çünkü. Kimse senin uçmanı engelleyemez. Yerde seni bekleyen avcılar ne yapabilir ki sen kanat çırparken, sahiden vurabilirler mi seni. Eğer yeterince hızlıysan ve yeterince yüksekte... işte o zaman o kanatlar seni her şeyden korur. Belki bir gün bir yerde yeterli gelmez ama o güne kadar verdiği güvende yetmez mi? Ya da ölürken kanatlarının da seninle öldüğünü bilmek. İşte o bahsettiğim kuş benim ama bir eksikle, ben kanatsız bir kuşum.
Ben Arya Çiçekçi birinci sınıf bir kanatsız kuş. Aslında kanatları olduğu halde onları hissedemeyen kuş yani kanatları felçli kuş benim durumumu daha çok açıklıyor. Ne kadar uçmak istesem de beni destekleyecek kanatlarım yok benim. Benim gibi 17 yaşındaki bir kız çocuğunun sahip olabileceği kanatlar aileden başka ne olabilir ki? Sağ kanadım diyebileceğim bir annem veya sol kanadım diyebileceğim bir babam olsaydı. Hadi onlar olmadı da en azından varlığı bana güç verecek bir kardeşim olsaydı. Demek ki neymiş olmayınca olmuyormuş. Bazı şeyler hakkedene verilir derler , ve ben elinde hiçbir şeyi olmayan biriyim. Bir şeyler inşa etmeye çalıştıkça, bu sefer oldu dedikçe her seferinde her şeyi başına yıkmayı başaran zavallıyım. Yine de ömrüm boyunca hiçbir zaman kendimi bu kadar zavallı hissetmemiştim.
Şu an oturduğum bu bankta daha önce yüzlerce kez oturdum, bir çok kez bundan daha kötüsünü yaşayamam dedim ama bu gün ilk kez ölümü düşündüm . Bu kez de kaybedersem kendime daha kötüsü veya daha iyisi için bir şans vermeyeceğim. Zaten ruhum ölmüş olacak ben bedenimi de ortadan kaldıracağım sadece. Buna intihar denmez bile. Yine de şimdi bu banktan kalkıp bir çözüm yolu bulmaya çalışmalıyım. Elimden gelen her şeyi yapmadan vazgeçemem. Zavallının