Aydınlık yoktu belki sonunda ,karanlıktı kapıların ardındaki bulutlar . Gözlerimi her kapatıp açtığımda biraz daha yaşla dolması kirpiklerimin, her adımımımda ayak tabanlarımın keskinliğe maruz kalıp tökezlememi sağlaması .Mecburmuydum bunlara ."Neden" sorusunu kime sormalıydım ki beklediğim yanıtı alayım. Koşarken arkama dönüp bakmaya neden korkar olmuştum .Nefes nefese kalmıştım soğuk terliyordu bedenim tedirgin bir şekilde kafamı arkama çevirdim saçlarım suratıma yapışmıştı onları elimle çekiyor bir yandan da arkamda suratını karanlığın yoğunluğundan dolayı göremediğim kişiye bakıyordum kim olduğunu merak etmeye dahi korkuyordum, çoğalıyorlardı gitgide. Birşeyler fısıldıyorlardı anlamıyordum konuşmalarını ,bir anda duraksadım arkamı döndüm tam arkamda yüzünde maskesi olan birden fazla aynı kişi hepsi bire bir aynı anında çığlık attım bir ses geldi oldukça şiddetli " rolleri değiştir fanceen" bir anda hepsinin maskesi yere düşüp parçalandı ve kayboldular. Fanceen korku hislerine emir verecek,sadece maskeleri düşürüp rolleri değiştirecek. Aslında korkunç olan karanlık değildir ,asıl korkutucu karanlık kişilerden korkup onların cesaretini arttırmamızdır. Yazılan satırları okurken zamanın nasıl geçtiği anlaşılmayacak okuduktan sonra size kalan tek şey şaşkınlık ve merak olacak Çatlak bir bardağı onarmak kadar zor olan Fanceen' in hayatı onun yüzunü güldürmemek icin yeterli bir sebepti ayrıca bir mezarlığın aynadaki yansıması kadar ölü ve bir okadar ruhsuz olan kasabada yüzünde eksikliği olan tebessümü geri getirmek onun en büyük umut ışığı olacaktı İsminin anlamı onda hiç anlam bulmadı.