Για πρωτη φορα στη ζωη μου ενιωθα τοσο αδυναμη.Ηθελα να καθομαι στο σπιτι και να μην κανω τιποτα.Οχι,δεν εκλαιγα.Ήταν σαν να μην μου ειχαν απομείνει αλλα δάκρυα.Ολη η αγαπη που ειχα γι'αυτον ειχε θαφτει τοσο βαθια μεσα στο μυαλο μου και την καρδιά μου.Δεν τον μισώ,ποτέ δεν είχα νιώσει μίσος για κάποιον.Απλά δεν τον αναγνωρίζω πια.Όχι ότι τον γνώριζα και τόσο καλά.Το μόνο που θέλω είναι να φύγω από εδώ,από αυτήν την πόλη που συνήθιζα να αγαπώ τόσο πολύ και τώρα ίσα που αντέχω να βρίσκομαι σε αυτήν...All Rights Reserved