Η ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ

"Νομίζω συστήθηκαμε . Ειμαι η Βιβη Νικολαου . Το παιδι που εκανε η μητερα μας , οσο εκανε το μεταπτυχιακό της στο Βέλγιο . Εσυ τοτε ήσουν στην αγκαλια του Μπαμπακα σου και δεν μπορούσε να σας αφήσει . Ειχε τόσες τύψεις . Ετσι άφησε εμενα με τον δικο μου μπαμπα . "
Συκωνει και παλι το φρύδι της και μου χαμογελαει σαν παιδι , που μολις πηρε το κλεμμένο παιχνιδι του πισω . Βγαζει απο την τσάντα της , εναν φάκελο και 2 ιατρικά σακουλάκια που περιέχουν μεσα τούφες μαλλιών . Μετα μου το δινει .

" Αυτο αδελφούλα σου ανοίκει ." , μου λεει και μου ξαναχαμογελαει , ενω αλλάζει πόδι στο σταυροπόδι της . " αυτο ειναι το τεστ Dna που εκανα

Ξερω τα παντα για την ζωη σου . Τα παντα . Τα είχες με εναν άχρηστο που έμεινε στην Τρίτη παρότι διάβαζε σαν φυτό . Ξερεις , για τον Δημητρη μιλάω . Μετα τα έφτιαξες με εναν μανάρι τον Νικο , τον οποίο εδιωξες για μια αθώα πιπιλια . Γαμηθηκες με τον μαλακα τον Μιλτο , που τα ειχε και ακομα τα εχει με την Ολίβια και σε λίγη ωρα ... Θα αντικρίσω τον όμορφο μου ανιψιό . Τον Άρη . Τον γιο του Μιλτου !

Απόσπασμα απο το παρτ 17