Nathalie is een vrouw van 20 jaar die houd van lezen, bespeeld de piano en geeft dansles. Ze heeft een traumatische ervaring gehad met bergbeklimmen waardoor ze haar broer voor altijd is kwijt geraakt. Esther, haar vriendin, vraagt of ze een week van de vakantie wil doorbrengen samen met haar, Henri en Arhen. Na lang nagedacht te hebben zegt ze ja en rijd ze samen met haar vrienden naar hun bestemming. Als ze is aangekomen blijkt er iemand heel interessant rond te lopen in het kamp.
De droom van de mensheid is al sinds de oertijd om zoals vogels te kunnen zijn. Te kunne vliegen en vrij te kunnen zijn van al de rest. Ze zijn er tot op vandaag nog steeds niet in geslaagd zoals ze wilden. Ze kunne vliegen met een vliegtuig maar vrij zijn ze nog steeds niet.
Maar alles is anders waar ik vandaan kom. Ik leef nu 385 jaar op aarde. De mensheid heeft me veel geleerd. Op mijn planeet hebben we geen emoties dus ja, het was aanpassen. Ik ben niet voor niets omlaag naar aarde gekomen. Ik ben hier om te leren, mijn volk is aan het uitsterven. En we hebben de mensheid nodig om terug te komen.