KADAVRA

O ateşi cayır cayır avuçlarında yakıyor ve benim avuçlarıma küllerini basıyordu.Tenimin cızırdamasını önemsemeden tekrar tekrar yapıyordu bunu.Insanın aklını başından alacak kadar güzeldi.Yakardı ama büyülerdi de tek bir sözüyle tek bir öpüşüyle.O beni yakmassa soğuktan donardım ben..Teniyle ısınır cayır cayır yanar kül olurdum ama küllerimden doğururdu tekrar beni ve tekrar yaşatırdı aysısını küçük bedenime Hadsizce.

Dizleri yaralı ve yarasını saracak kimsesi olmayan bir çocuktum ben.Güvensiz ve ürkektim.Sonra o geldi sardı dizlerimin yarasını nasıl sevinmistim.Sonra bacaklarımı kesti benim hiç acımadan hevesimi kursağimda bıraktı.Ama ben yine gittim onun kollarında ağladım onun kolların da durdurdum bacaklarımın kanını.
-Ben sığınılacak bir adam değilim Şanel aksine sığındığın limanı yıkıp seni boğacak bir dalgayım.Ama senin kokuna da muhtacım gidemezsin cayır cayır yansan da benim için yanacaksın.