''Mutlu musun?'' Kaşlarımı çattım. Aniden böyle bir soru sormasını beklemiyordum ama, bozuntuya vermeden cevap verdim. ''Mutlu olmamak için, sebep var mı?'' Ben gülümseyerek ona bakarken, o gözlerini gökyüzünde gezdiriyordu. ''Mutlu olmak için sebep var mı?'' Tamamıyla yüzümü ona döndüm ve sorusunu cevapladım. ''Mutluluk sebepsizdir.'' ''Mutluluk sebebin olmak isterdim.''Dediğinde kaşlarımı kaldırdım. Ben söylediği cümlede takılı kalmıştım ama o hala, gökyüzündeki bulutlarda gezdiriyordu gözlerini. Ağzımda 'Anlamadım,' gibi şeyler gevelerken, gözlerini bulutlardan ayırmayarak gülümsedi. ''Bulutlar diyorum, çok özgürler. Değil mi?'' ღ 01/07/2016 ღ