''Mutlu musun?'' Kaşlarımı çattım. Aniden böyle bir soru sormasını beklemiyordum ama, bozuntuya vermeden cevap verdim.
''Mutlu olmamak için, sebep var mı?'' Ben gülümseyerek ona bakarken, o gözlerini gökyüzünde gezdiriyordu.
''Mutlu olmak için sebep var mı?'' Tamamıyla yüzümü ona döndüm ve sorusunu cevapladım.
''Mutluluk sebepsizdir.''
''Mutluluk sebebin olmak isterdim.''Dediğinde kaşlarımı kaldırdım. Ben söylediği cümlede takılı kalmıştım ama o hala, gökyüzündeki bulutlarda gezdiriyordu gözlerini.
Ağzımda 'Anlamadım,' gibi şeyler gevelerken, gözlerini bulutlardan ayırmayarak gülümsedi.
''Bulutlar diyorum, çok özgürler. Değil mi?''
ღ 01/07/2016 ღ