Qarşılıqsız Sevgi

Qarşılıqsız sevənlərin həyatından parça.
Əvvəl çoox sevir;
Onu nə yerə, nə göyə qoya bilir.Hər şey unudulur, bir tək o.Günə onun adı ilə başlayıb günün hər saatında onu düşünür, gecə yatanda da onu xəyalında yaşadır.Bəlkə də dəfələrlə özünü onun yanında gəlin libasında təsəvvür edir.Özünü onun xanımı kimi təsəvvür edir.Onun üçün yemək hazırladığını, hər dəqiqəsini onunla keçirdiyini düşünür.Hər dediyi sözü qulağına gəlib gülümsəyir.Sanki bu dəqiqə qulağına pıçıldayırmışcasına.Hər kiçik gülümsəməsini sevgi sanır.
Artıq anlayır ki, qarşı tərəfin onu sevmədiyini.Başlayır özünü ona görsətməyə.Hər sözü ona ünvanlı olur.Hər kəliməsində ona sevgisini etiraf etmiş olur.O, ona sevsin deyə etmədiyini qoymur.Ortalıqda qürur da qalmır.Gecələr canı çıxana qədər ağlamalar başlayır.Gündüzlər fikirli halda gəzmələr.Hər qəmli mahnının bir misrasında özünü axtarmağa başlayır.Sanki ağlamağa bəhanə axtarırmış kimi...
Artıq çevrəsi anlayır onun qarşılıqsız sevdiyini.Ona durmadan "Unut" deyirlər.Əlində olsa, öldürər bu söylədiklərinə görə onları."Yaxşı" desə də, ürəyində hamıya bir-bir nifrət etməyə başlayır.İnsanlardan qaçır, özündən qaçır.Amma yenə də, xəyallar imkan vermir..Ömürdən illəri alıb gedir...
Və insan onsuzluğa alışıb, onsuzluğu sevməyi başlayır.İçindəki onu sevməyi başlayır.Bir sıxıntısı olanda içinə qapanır, sanki, onunla dərdləşirmiş kimi öz-özü ilə danışmağa başlayır.Hər eşitdiyi söz, təsadüfi görülmüş əşya ona onu xatırladır.Hər xatırlanan xatirə biixtiyar gözündən axan gözyaşına səbəb olur.Ətraf buna qəribə baxsa da, o özü bilir çəkdiyi hər əzabı.Heç kəsə onu anlatmır, bilir heç kəs onu anlamacağını.
Və beləcə yenə illər keçir...
Və sonda boşa keçdiyi zamana üzül