©️Do not copy my story Αυτοτελής Ιστορίες ερωτικού περιεχομένου! Αυστηρά 18+ αλλιώς διαβάζεται με δίκη σας αποκλειστική ευθύνη! Καλο διάβασμα Hazel xoxo!

Η Καμέλια, είναι μια μετρημένη κοπέλα, αριστούχα μαθήτρια και έχει τα πάντα προγραμματισμένα στην ζωή της. Όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει τον αναρχικό Άλεξ, σε μια πορεία όπου της σώζει την ζωή. Τι θα γίνει όταν οι δύο διαφορετικοί κόσμοι τους, θα θελήσουν να ενωθούν; ''Μην φοβάσαι, θα σε προστατέψω. Ξέρεις ότι πάντα το κάνω'', λέει ενώ είμαι ξαπλωμένη στην αγκαλιά του, έχοντας το κεφάλι μου επάνω στο στήθος του. ''Σε εμπιστεύομαι'', του λέω και μετακινώ το σώμα μου, προς τα πάνω, για να φτάσω τα χείλη του και να τον φιλήσω.

Νάντια και Άρης. Άρης και Νάντια. 10/10/21 - 03/07/22

"Τώρα γιατί το έκανες αυτό;" "Γιατί μόνο εγώ θα βλέπω τις sexy φώτο σου και το tattoo σου! Και κάποια στιγμή θα πηδιόμαστε όντως όπως έλεγα και στον σερβιτορούλη" Το τελευταίο το ψυθιρίζει στο αυτί μου και μου δαγκώνει τον λοβό. Ανατριχιάζω ολόκληρη. Πώς έχει τέτοια επιρροή πάνω μου; ΚΑΙ ΠΩΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΠΟΞΕΡΑΚΙ;;; "Αυτά δεν ήθελες;" ρωτάει και μου δίνει το κουτί με τα δημητριακά. Πιάνει τον έτοιμο πια καφέ του και μου κλείνει το μάτι. " Ααα και πού' σαι...πιο μακριά σορτσάκια την επόμενη φορά, εντάξει μωρό μου; Δεν είσαι μόνη σου εδώ" Έχω μείνει στήλη άλατος, αλλά ενα χαμόγελο μου ξεφεύγει. Να δούμε στο τέλος ποιος θα παρακαλάει ποιον... Εξώφυλλο: @surnair

Σε αυτο το βιβλιο γινομαστε ολες συγγραφεις και γραφουμε τις πιο καυτες μας φαντασιωσεις. Μου διεγραψαν το προηγουμενο μου βιβλιο στα 50K προβολες:(

《2ο βιβλίο 《 .. << Γιατί δεν με εμπιστεύεσαι;>> με ρώτησε Πώς είναι δυνατόν να ρωτάει κάτι τέτοιο; << Την τελευταία φορά που σε εμπιστεύτηκα, που σου ανοιχτηκα, που σε πίστεψα έχασα τα πάντα. Δεν ξέρω αν μπορώ να το ξανά ρισκάρω. >> είπα χωρίς να τον κοιτάω,δεν μπορώ να τον κοιτάξω γιατί θα λυγισω << Μωρο μου ξέρεις πολύ καλά πως έχουμε κάτι, ακόμα και όταν προσπαθούμε να το κρύψουμε δεν μπορούμε γιατί είναι πολύ δυνατό.>> είπε και με πλησίασε ακόμα περισσότερο Έχουμε λίγα εκατοστά απόσταση πράγμα που με κάνει να νιώθω πιο ευάλωτη. << Μην με ακουμπάς. >> είπα με δυσκολία προσπαθώντας να μην τον κοιτάξω << Κοίτα με.>> πρόσταξε και σήκωσε ελαφριά το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάω στα μάτια Ένωσε τα χείλη μας. ... Εκείνη ήταν πάντα το καλό και ήσυχο κορίτσι. Μέχρι που γνώρισε εκείνον,την "καταστροφή " της. Εκεινος ήταν ένας αναίσθητος μυστικοπαθης άνθρωπος,μπλεγμένος σε πολλά. Μέχρι που γνώρισε εκείνη το "αδύναμο" σημείο του. Ερωτεύτηκαν αλλά δεν έληξε καλά.. Την άφησε. Τι γίνεται όταν ξανασυναντηθουν; Cover by: surnair

<<Γύρισε και με κόλλησε απειλητικά στο τοίχο σε κλάσματα δευτερολεπτου "Μικρή μην παίζεις μαζί μου" Το βλέμμα του έκαιγε και δεν ελεγε να το παρει από πάνω μου "Οι απειλές δν πιάνουν σε εμένα Αρη" είπα ηρεμα και κοίταξα δεξιά αποφεύγοντας το βλέμμα του "Εισαι σίγουρη για αυτό?" Ψιθιρισε στο αυτί μου κάνοντας με να ανατριχιάσω με την φωνή του.>> Θα μπορέσει η Άννα να ερωτευτεί τον μισητό σε αυτήν κολλητό του αδερφού της? ❗️Do not copy my story!❗️

Μου το είχε πει... Μια πεταλούδα κρύβει καταβαθος το γκρίζο... Μπορεί να έχει πολύχρωμα φτερά μα αν τα αγγίξεις η σκόνη θα χαθεί... Το χρώμα θα καταστραφεί πάνω στα δάχτυλα σου... Δεν θα μπορέσει να πετάξει ξανά χωρίς ώθηση Και τότε, τότε θα μείνει μόνο το γκρι... Ένα γκρί που πονάει... Που πληγώνει... Ένα γκρι που μόνο εκείνος μπορει να το επαναφέρει και να το γεμίσει με χρώματα... Τι να τα κάνω τώρα πια ; Τώρα έμεινα με εκείνο το γκρίζο, τα φτερά έσπασαν, ξεθωριασα, έκανα την επιλογή.... Εκείνος μου το είπε, μόνο που εγώ δεν τον πίστεψα... Don't copy Ζέτα Ορφανού ©2018 all rights reserved Απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή και αναπαραγωγή χωρίς την γραπτή άδεια του συγγραφέα.

Τι γινεται οταν στην θεση του στριφνου και γερου διευθυντη του σχολειου σου...Ερχεται ενας κουκλος καθηγητης Φυσικης που εχει μοναχα λιγα χρονια διαφορα με τα παιδια του σχολειου? Παιδια το ξερω ειμαι λιγο...Βασικα ΠΟΛΥ αχρηστη στις περιληψεις😂 "Please don't copy the story"

"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΏ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ" μου φωνάζει καθώς πιάνει ένα βάζο και το ρίχνει στο πάτωμα. Χιλιάδες γυαλιά εκτοξεύονται στο πάτωμα ενώ μερικά στα πόδια μου. "Άσε με να σου εξηγήσω..."ψιθυρίζω και πάω να τον ακουμπήσω στο μπράτσο αλλά με σπρώχνει μακριά. "Τι να μου εξηγήσεις ρε Δανάη; ΤΙ; ΣΑΣ ΕΙΔΑ"ουρλιάζει σφιγγοντας τις μπουνιές του. Το στήθος του ανεβοκατεβαίνει και παίρνει βαθιές ανάσες. Δεν θέλει να με ακούσει. Υπάρχει εξήγηση αλλά εκείνος δεν θέλει να με βλέπει από εδώ και στο εξής. "Όταν μάθεις την αλήθεια θα καταλάβεις πόσο μεγάλο λάθος κάνεις αυτή την στιγμή και θα είναι αργά. Πολύ αργά" του λέω σκουπιζοντας τα δάκρυα από τα μάγουλα μου. Τα λόγια που μου είπε ήταν σκληρά. Η στάση του απέναντι μου ήταν σκληρή. Ίσως εδώ τελειώνουν όλα.