Στάσου.

Γράφω και σβήνω, γράφω και σβήνω.
Εχω τόσο καιρό να γράφω που νιώθω σαν να χω ξεχάσει.

Λένε πως η ποίηση είναι σαν τον ερωτα, ή τουλαχιστον, έτσι λέω εγω.
Και ναι ξερω, εγώ δεν γράφω ποιηση.
Ανέκαθεν έγραφα κάτι χαζα κειμενάκια, πάντα μπερδεμένα και ότι έλεγα τα έλεγα για να γεμίζω τις γραμμές, για να γεμίζω τις ώρες.

Νιώθω κάπως...άδεια .
Δεν ξερω αν φταις εσύ ή η απουσία σου.
Το ψάχνω.
Σε ψάχνω.
Σε ψάχνεις και συ.
-Θα φύγω.
-Θα μείνω.
-Φύγε.
-Μείνε.

Τι πάει να πει πως απελπιζεσαι;
Εννοείτε πως θα πέσουμε πριν μάθουμε να πετάμε.
Τι νομιζες;
Πως θα πατούσες με την μια;
Μη βιάζεσαι να πετάξεις.
Μη βιάζεσαι να τα παρατήσεις.
Ο Ίκαρος δεν έπεσε εξαιτίας των φτερών του μα εξαιτια του μυαλού του.
Το μυαλό σου να προσέχεις που σου παίζει τέτοια παιχνίδια .
Πετα αλλιώς θα σε πετάξει.