Bir gün köyümüzün içinde geziyorduk arkadaşlarımla.Köyde yaşantımız köyün içinde gel-gitlerle geçiyordu.Bir düğün günü ya da bayramdı...Zaman o kadar uzun gecmise dayaniyordu iste hatirlanamayip akla gelmiyecek kadar.Köyün nerdeyse bütün kızlarıyla çıkmış,konuşmuş bir ben vardi.Ne kadar kötü bir davranista olsa oldu sonucta.Pişmanlık icindeyim ama olan olmuştu sonucta ...Bir an bir gülüş gördüm.Bu gülüş beni bir an duraklatan,nefesimi kesen tarzda bir sekildeydi...Cesaret toplamam ona mesaj atmam gerekiyordu.İsmini soyismini ogrendim.İstek attim.Gerisi malum iliskilerdeki konusmalar vs vs.Cikmaya baslamistik.Ama ben artık ilk defa birini boyle sevip sahiplenmeye baslamistim.İlişki surerken aradan catlaklar vermeye basladik.Ayrılma noktasina gelindi.Ayrıldık...Bu canımı yakmıştı.Ama en önemlisi seviyorum seni denilipte sevmeyi denedim denmis olmasaydi.Kalp harap olmus.Susakalmistim...