"Yalnız bir kadının yalnızlık kokulu mektupları.." Yine.. Ve yine canım sıkkın. Her zaman ki gibi kağıt kaleme sığındım. Yapacak bir şeyim, anlatacak kimsem yok. Sevilmedim. Kırıldım. Üzüldüm. Ezildim. Ağladım. Bağıramadım. Avaz avaz sustum. Kim var yanımda? İçimdeki ağlayan kızı susturacak olan kim? "Kimse.." diye fısıldadı yalnızlığımın dil bulmuş hali.. "Hiç kimse.."All Rights Reserved